Le 4 mars 2010, les candidats aux Régionales
Anticipar vertadièrament Los dramas de cada jorn fan la pròva que la practica politica tradicionala es marcada per l’incapacitat de preveire a tèrme mejan o long. Los « decideires » fan sonque subir los problèmas e ne son a acompanhar los degalhs… en esperant la crisi novèla. Construire una ecò-region, es pas solament se contentar de petaçar, mas, al contrari, se pausar en primièr la question del « desirable », del «possible » e del «sostenible ». Aquò nos mena a identificar en amont los potencials inutilizats e las feblesas amagadas dels nòstres territòris e amb los primièrs ne’n garir los segonds tant que la causa es possibla. D’aquí l’obligacion de tornar pensar totas las politicas estructuralas (emplec, agricultura, transpòrts, energia, formacion economia…) non pas en las juxtapausant, mas en las metent en sinergia coerenta dins una amira de solidaritat que doblida pas las generacions a venir. En trencadura totala amb la logica de somission mondializada, volèm que caduna de las nòstras decisions siá un biais de tornar mestrejar nòstra vida vidanta. Cada despensa publica deurà èsser pensada non pas en tèrmes de salpicatge oportunista mas coma un investiment sul futur, amb un benestar que la frucha serà de partejar entre totes. Per aquò far, los critèris d’utilitat sociala e d’environament adralharan nòstras intervencions, mentre que la pedagogia serà al còr de nòstras prepausicions. La region se deu de venir un luòc d’imaginacion, de regulacion et de vam ont lo volontarisme se conjugarà amb lo rasonable e la sobrietat amb l’espandiment.
Tornar orientar vertadièrament Avètz dich cambiament ? Per luchar contra la precaritat que menaça ara cada familha, cal anar al delà dels eslogans bufècs que nos impausan. Que se pòt pas, ça que la, envisatjar de n’acabar amb las inegalitats e de balhar tornar a cadun una plaça activa e digna sens trencar fondamentalament amb la caça descabestrada al profièch immediat d’una sembla creissença devastatritz. Sul plan economic e social, Mègjorn-Pirenèus es vulnerable a mai d’un títol : ruralitat un país que se vuèja per en causa d’una agricultura intensiva que daissa de caire los paisans, la biodiversitat e la santat – Tolosa metropola ipertrofiada que remanda las autras ciutats a èsser sonque de banlègas- teissut industrial, mai que mai aeronautic, d’una granda fragilitat per manca de diversificacion- reflexion environamentala tròp tardièra per çò qu’es dels risques (cal pas oblidar la tragédia d’AZF) e insufisenta per çò qu’es de las oportunitats- integracion flaca dins l’ample d’Euròpa etc... Son nombrosas las regas de rompedura. Qu’avem ua ambicion hòrta per un modele economic entà que la region Mieidia-Pirenèus e sia un exemple de creacion massiva d'emplecs duradís, utiles e non deslocalizables, que sia en los sectors de las energias renovelablas, deus transpòrts collectius, de l’agricultura paisana, de l’abitat san, de l’ajuda a las personas, deu torisme difús, o fin finala de la recèrca sanitària e environamentau. Que volem ua eco-region que impulsa navèths biaishs de produsir, de consomar, de se desplaçar, en tot hicar, entre autas causas, la defensa e l’ahortiment deus servicis publics au centre deu dispositiu. Diversificar, ajudar per tornar convertir, pensar de faiçon solidària, de sobrietat e de circuits bracs, har créisher las maganhas e las nosenças, sanccionar lo cinisme de las multinacionalas que pilhan las subvencions, investir per l’installacion de joens, apujà's finalament sus la nosta riquessa culturau occitana... Que i a fòrça causas de har. Governar autament En politica coma alhors, lo « biaish de har » que suberdetermina lo resultat que se pòt esperar aténher. En Mieidia-Pirenèus, l'obrador entà ua eco-region qu’ei tant gran que totas las bonas volontats se devem mobilizar. En tot préner en compte çò que sabem har, que consideram los ciutadans e son los actors e au centre de las decisions de préner, en tot considerar per exemple serenament ua partida deu budget participatiu o lo recors au referéndum quan la question ei importanta. Qu’ei vertadèr ua governança navèra que volem hicar en plaça. Quan d’autes ne han pas sonque comunicacion, que pensam la concertacion qu’ei indispensabla. En amont de tota decision majora, que preneram lo temps per un dialògue pregond e dubèrt dab tots los actors concernits. Entà estar bona, tota evolucion se deu d’estar desirada, partatjada e compresa. Per aquò, l’energia formidabla de la societat civila (associacions, sindicats, agòras ciutadanas…) que deverà "co-produsir" la reflexion politica. En seguida, que serà ua fasi de decision au nivèu deu Conselh regionau. Aquí, ne serà pas mei un sistèma que lo pic de la piramida e decideish sus tot. La decision que serà tostemps collegiau e lo rotle de las comissions coma lo de la tenguda plenària que seran ahortits. Que volem ua reparticion justa de las responsabilitats, en proporcion dab la volontat de la poblacion, qu’ei a díser que l'oposicion era-medisha averà la soa contribucion au tribalh shens estar condemnada a ua critica estèrla. Que’vs devem la transparéncia entà combàter lo clientelisme (qui recep qué, e perqué ?), mes tanben l'absentisme (qui tien sisa reaument e dens quin organe regionau ? ). De mei, lo cumuli de las foncions que serà hora-bandit, e la paritat ome / hemna vertadèrament hicada en plaça. Fin finau, l'evaluacion sistematica de las politicas publicas e los lors resultats que vaderà la règla. Aquò n’ei pas simplament un mejan de rectificar se besonh, e en tot umilitat, de possiblas enganadas ; qu’ei subretot la faiçon mei sana de s'assegurar de la bona adequacion entre ua decision e l'esperança ciutadana.
De cara a tots los que veson pas dins la region mai qu'un pichon grau administratiu, ambicionem de ne far un territòri estructurant de l'espaci nacional e europèu. Car la region es la bona escala per amor que las sinergías ajan fòrça e sens, mas sián tanben ancoradas dins la realitat mercés a la proximitat. En tot permetre a las collectivitats territorialas de trabalhar fin finala dins la meteissa direccion, en tot conjugar respècte de la diversitat e de la solidaritat ciutadana, nos tornaram apropriar lo nòstre quotidian. Inspiram nos de çò que se fa pertot en defòra de França per anar cap a mai d'autonomía economica, culturala, fiscala e politica.
Quitament si un uman n’es pòt pas redusir au son tribalh, aver ua activitat qu’ei sovent la purmèra condicion entà arribar a la dignitat. Qu’ei pr’amor d'aquò que l’emplec qu’a d’estar au centre de tota decision politica. La region qu'aurà tostem de har vàler las activitats qui necessitan lo mei de man d'òbra, e en medish temps se pausar la question de l’utilitat sociau e environamentau de tots los emplecs creats, condicion essenciau per los poder manténer. Dens aquera mira d’emplecs que sian pas delocalisablas, l’economia sociau e solidari que sera indispensabla, e l’environament, l’energia, los transpòrts, lo lòtge, la recèrca, l’agricultura o lo torisme que seran productors d’activitats.
Una part del potencial de la sciéncia de deman es perdut per totjorn dins l'actual escantiment massiu de las espècias vivas. E que dire als nòstres mainats se lor daissam un mond laid e empoisonat ? Imaginam una region pilòta dins l'educacion al mitan ambient e qui desplega un vertadièr esquèma de coeréncia ecologica (tramas verdas e blavas). Limitem l'impacte de las infrastructuras suls ecosistèmas e lo climat. Amendrissèm, triem e reciclem los nòstres descais. Liberam los nòstres territòris dels perilhs pesticides e transgenics. Lançam una concertacion serena sus l' indispensabla salvagarda de las espècias menaçadas, que n'es la de l'ors, en sabent que preservar la natura n'es tanben sorga de revenguts e de trabalhs. Protegir fin finala, respectar totjorn.
Ua metropola tolosana qui pateish d'ua creishença a tot pèrder, las vilas mejanas hicadas peus estrems e un monde rurau abandonat : qu'ei aquò lo mau desvolopament de Mieidia-Pirenèus. La region qu'a de jogar lo son rotle de regulacion territoriau en s'apear sus esquèmas armoniós e a cops obligatòris : ajuda a las inter-comunautats entà mestrejar la tèrra, sosten aus territòris de projectes (país e parc naturaus), luta contre lo centralisme tolosan e l'espandiment urban, desplaçament d'infrastructuras, recèrca de mixitat espaciau tà que cadun posqui trobar en un parçan lo son lòc de tribalh, de lòtge, de formacion, de servicis e de lesers...
L'agro-negòci a estrossejat la ruralitat, a degradat lo mitan ambient coma los aliments e a pervertit los escambis mondials. La region li caldrà reorientar totalament la siá accion agricòla : ajuda a la mantenença dels païsans, formacion a las practicas environamentalas,, desvolopament estructural de la filièra biò, circuits corts (per la creacion de trabalhs e de preses remuneradors pels agricultors mas tanben a posita de tots los consumidors), ajuda a l'installacion dels joves (accession al foncièr), economía de la ressorças en aiga, proteccion de la biodiversitat e del benestar animal, diversificacion de las produccions per la qualitat e la sobeiranetat alimentària, refús dels OGM, solidaritat amb los païsans del Tèrç mond...
Qu'ei fenit lo temps deu petròli a bon compte, que'ns cau donc tornar pensar lo noste rapòrt au temps e a la vitessa. En tèrmi de transpòrts, la region qu'a de pensar a la vertadèra utilitat de quauquas anar e tornar, entre çò qu'ei necessari e çò qu'ei gastat. Tà d'aquò, que cau racionalisar los circuits entre produccion e consomacion, ajudar clarament lo ralh purmèr que la rota, desvolopar los transpòrts en comun, encoratjar lo co-veituratge e l'intermodalitat. Los budgets n'an pas de's har minjar per granas òbras qui ne poden pas redusir los inconvenients. Qu'avem tanben d'ajudar la bicicleta, las vias d'aiga e tornar definir l'urbanisme entà pas pèrder tant de temps, limitar las pollucions e la destruccion deu climat.
Per prendre tornar la mestresa del nòstre teissut d'industrias e de servicis, la region dèu ajudar a localisar tornar l'economia (garantidas al moment de la creacion d'entrepresas, ajuda a la represa de sitis en cooperativas salarialas …). La reconversion de produccions tresanadas dèu èsser anticipada dins l'encastre d'un vertadier dialòg social. Fàcia a la fragilitat de las monò industrias, cal balhar de vam a la diversificacion de las fialièras per securisar l'activitat dels jos-tractants. L'ecò-condicionalitat dèu presidir a tota ajuda financièra, e las subvencions a las entrepresas que delocalisan devon èsser forabandidas. Una politica de formacion ambiciosa e una fiscalitat incitativa (contra las nosenças e per la solidaritat dels territòris) devon completar lo dispositiu.
Que sia pr'amor de manca, de pollucion, de prètz pas justas sociaument o de perilh climatic, tot lo mond que sap qu'avem de tornar orientar d'urgéncia la noste produccion e la noste consomacion d'energia. La region qu'a d'encoratjar la recèrca enta l'eficacitat energetica, investir massivament dens las estauvis d'energia (renovacions deus bastiments) e tornar orientar los transpòrts, l'urbanisme, las industrias cap a mei de sobrietat e mei d'estar-plan. Lo noste territòri qu'a energias renovelablas de per tot (solarí, termica, eolian, idrolica, biomassa) e la màger part (per exemple, la husta) ne son pas espleitadas com cau. Dab la formacion e ua fiscalitat sana, en deishar càder lo dangèr deu nuclear, que podem bastir la noste exemplaritat en s'apear sus totas aquestas honts d'energia ... e d'emplecs.
De servicis publics renduts a cadun d'un biais egal e performant - que que siague son estatut social o las empachas de son territòri – vaquí un dels senhals fòrts de la societat solidari que desiram. Amai se la region es pas totjorn aquì en primièra rega, dèu çaquelà concebre sas missions (transpòrts, formacion professionala, adobament del territòri …) atal. Dèu tanben metre en sinergia las autras colectivitats e servir tot son pès politic per arrestar lo vertadièr fracàs social d'ara, e, tot mestrejant los budjectes, defendre, mas tanben promòure los servicis publics e lors salariats. Lo manten d'aqueles servicis dins l'airal rural es, en mai, una de las condicions indefugiblas del equilibratge tornar del territòri.
Complicat de passar de uei ta doman d'ua societat de guast, tensions e frustracions a ua societat qui arrespècte los equilibras e centrada sus lo desvolopament uman partatjat. L'educacion e la formacion que son los utís, lents mes indispensablas, d'aquera evolucion sus las quau la region que pòt e qu'a d'agir : educacion populara a tot moment, formacion professionala dens sectors economics sociaument e environamentau sostenablas, licèus enrasigats dens lo desvolopament durabla, navèras seccions universitaris, recèrca fondamentau e aplicada, pas apeada sus lo risc e lo profieit avugla ... atau ua de las claus deu monde de doman.
La magèr part de las decisions de la region (en agricultura, transpòrts, recerca, industria …) an una trucada directa o indirecta sus nòstra santat vià la mangiscla, la polucion o encara las tecnologias riscadas. Alara que totes los senhals mòstran que los tauces de malautias gravas espètan, devem obrar per quitar de viure dins un monde globalament enverinat. S'agís pas de demesir una politica ambiciosa de prospeccion e de suènhs sus lo territòri entièr, mas los mots mèstres son : educacion e prevencion. La santat es pas una merça e la demesida de la nosenças (l'estrès comprès) permetrà de defugir de dramas tot estalviant de budjectes medicals gròsses. La region se dèu endralhar tanben dins l'evaluacion dels risques tecnologics novèls (èrsas, nanòtecnologias, transgenic …) e faire valèr, se cal, lo principi de precaucion a travers de moratòris.
La region qu'a de promòver un gran projecte culturau coerent (sosten a la conservacion, a l'innovacion e a la difusion) a l'encòp completament dubèrta sus lo monde, mes tanben estacada a la civilisacion occitana, a la soa lenga. La region que pòt adaigar l'ensemble deu territòri de lòcs arcuelhents e d'eveniments variats ont lo formacion a la cultura (tradicionau, classica, contemporanèu o de devant-garda) sere pas sonque un mot, entà hicar cadun non pas en situacion de consomacion passiva mes en posicion de creator potenciau. Que deveré tanben promòver un torisme armoniós equilibrat entà respectar autant plan lo qui arcuelh que lo qui ei arcuelhut.
Euròpa Ecologia Miègjorn Pirenèus es lo ramosament de ciutadan-a-s nascut d'una ambicion: la de federar lo "pòple ecologista" dins l'amira de las eleccions regionalas dels 14 e 21 de març de 2010 ambe de candidat-a-s dins los uèit despartaments, al entorn de personalitats e de militant-a-s eissut-da-s del monde sindical e associatiu o de moviments politics. Bastissem ensems una Ecò-Region ! Fàcia a las crisis que tocan la planèta, fàcia a las politicas menadas, totjorn mai liberalas que destrusisson los emplècs, los mitans ambients dins las ciutats o los campestres. Fàcia a un sistem de produccion qu'amolona los escacs, Euròpa Ecologia Miègjorn Pirenèus prepausarà al mes de març de 2010 son Contracte Ecologista per Miègjorn Pirenèus : cap a una Governança novèla, cap a una Ecò-Region, cap a una orientacion tornar de l'economia creatritz d'emplècs e respectuosa de l'environa e dels rapòrts socials.Amassam-nos lo 5 de decembre a 3 oras del vespre dins la sala del Ramièr per nòstra Granda Convencion en preséncia de Gerard Onesta (portaparaula d'Euròpa Ecologia Miègjorn Pirenèus), José Bové (desputat Europenc Euròpa Ecologia), Miquela Rivasi (desputada Europenca Euròpa Ecologia Region Paca), Catarina Grèze (desputada Europenca Verts/ALE), las animatritz e los animators de la campanha, los Comitats Locals Euròpa Ecologia e, plan segur, nòstres futurs candidatas e candidats, e atanben de convidat-da-s suspresa. Presèretz las Europencas ?
Seretz embelinat-da-s per la Regionalas ! De 3 a 7 oras del vespre al Ramièr a Tolosa, seguit d'una serada festiva a partir de 7 oras 30 del vespre. Dintrada a gratis e duberta a totas e totes Metrò linha B, pausa Palais de justícia 7 I Busses : 1,12,52 I Períf : sortida 24
|
